Toch wel een vreemd idee dat deze vroege maandagochtend reizen binnenkort tot het verleden behoren. Ga ik het reizen missen? Vast wel! Ga ik het werk missen? Misschien.
Op Amsterdam Centraal stap ik over op de trein naar Den Haag. De coupe waar ik in ben gaan zitten loopt langzaam vol. Een man die instapt trekt mijn aandacht. Hij draagt een lichtbruine suede leren jas zijn muts heeft excact de zelfde kleur. Ik kijk even naar hem en denk “volgens mij ken ik deze man” een bekende Nexerlander? Al gravend in mijn geheugen denk ik het te weten. Het is iemand die meegedaan heeft aan het programma over het wel en wee van grote gezinnen. De man van het gezin met een strandhuisje. Hij zit voor mij met de rug naar mij toe, dus ik kan hem niet verder gadeslaan en het blijft dus gissen of het hem inderdaad is.
De trein vertrekt en in de stilte coupe wordt niet gesproken. Het enige geluid is het tikken van mijn vingers op het toetstenbord. Gestaag kom ik dichter bij mijn eindbestemming.
Iedereen een hele fijne dag.
#pronkenkronkel #treinleven
