Afgelopen zondag liep ik door Rotterdam. De auto stond geparkeerd in Rotterdam Noord, vandaar eerst met de tram naar het Centrum. Het was lekker weer dat ik besloot om gewoon zonder plan te gaan wandelen. Ik begon bij de Markthal – altijd leuk om even rond te neuzen tussen al dat eten en die prachtige plafondkunst. Daarna liep ik rustig door richting de Oude Haven. Wat een fijne plek blijft dat toch, met die oude schepen, het kabbelende water en de gezellige sfeer van de cafés aan het water.
Uiteindelijk kwam ik uit bij Rotterdam Centraal. En ja, als je mij een beetje kent, dan weet je: ik móét dan even naar binnen. Er is iets met stations dat me altijd trekt – de sfeer, de mensen, het idee dat iedereen onderweg is naar ergens. Maar toen ik de hal binnenstapte, viel me direct iets op: het was ongewoon stil. Echt opvallend rustig voor zo’n groot station.
Ik keek naar de vertrekborden, maar die stonden allemaal op zwart. Even dacht ik dat er iets mis was, maar toen zag ik het: een groot geel bord met de mededeling dat er geen treinen reden vanwege werkzaamheden. Aha, dat verklaarde het.
Toch liep ik verder, uit nieuwsgierigheid. Door de poortjes, langs de gesloten winkels, en toen met de roltrap naar boven, richting het perron. En daar stond ik dan. Helemaal alleen, midden op een leeg perron. Geen reizigers, geen treinen, geen omroepberichten. Alleen stilte. En dat… voelde eigenlijk best bijzonder. Alsof ik even een glimp kreeg van een andere wereld – eentje zonder haast, zonder drukte. Heel even stond de tijd stil.
Na een paar minuten ben ik weer naar buiten gelopen, terug de stad in. Wat een contrast. Maar juist dat maakt zulke momenten zo mooi.
Ik wens je een hele fijne dag en alvast een heerlijk weekend!
#pronkenkronkel #thuisleven #treinleven
Ontdek meer van Pronkenkronkel
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.