Vorige week waren we een weekje op vakantie in Frankrijk, op ons geliefde plekje bij Air Les Biefs. We komen daar al jaren, en telkens weer genieten we volop van de rust, de natuur en de omgeving. Het is echt zo’n plek waar je helemaal tot jezelf komt.
Elke ochtend maak ik een wandeling met Bikkel, dwars door de bossen en weilanden. En elke keer kom ik ze weer tegen… de Franse koeien. Elk jaar gebeurt er wel iets geks met die beesten. Soms staan ze pontificaal midden op het pad, zodat je er niet langs kunt. Oké, denk ik dan, als jij op het pad staat, loop ik wel om via het weiland. Andere keren lopen ze blazend achter je aan — gelukkig zit er dan meestal een stevig hek tussen.
Zelfs met de auto zijn we ooit opgeschrikt door een groep loslopende koeien die plotseling op ons af kwam stormen. Dit jaar was het weer zover. Ik liep rustig met Bikkel langs de weg, met naast ons een hek begroeid met struiken. In de verte, tussen het groen door, zag ik de koeien vredig eten bij een voederbak — meters van mij vandaan. Geen vuiltje aan de lucht, dacht ik nog.
Maar zodra ik het open hek passeerde, draaiden de koeien zich in één vloeiende beweging om en kwamen met gezwinde spoed mijn kant op. Alsof ze op me hadden gewacht. Omdat niemand me ooit gelooft als ik dit soort verhalen vertel, heb ik snel een paar foto’s genomen als bewijs. Daarna ben ik rustig doorgelopen, onder het motto: “doe alsof het de normaalste zaak van de wereld is.”
Natuurlijk zijn Bikkel en ik weer veilig en ongedeerd aangekomen bij ons vakantieverblijf. We gaan zeker terug naar Air Les Biefs, want het blijft een heerlijke plek. Maar Franse koeien? Nee, daar heb ik echt helemaal niks mee.
#pronkenkronkel #vakantieleven #airlesbiefs
