Pronkenkronkel nr. 623 – De Vindelaar
Tijdens een regenachtig moment op de camping besloot ik eens na te gaan hoeveel pronkenkronkels er inmiddels al zijn geschreven. Een moment van reflectie onder het zachte getik van regendruppels op het tentdoek. Ik begon enthousiast met tellen, maar zoals dat wel vaker gaat, raakte ik op een gegeven moment de tel kwijt. Toch weet ik zeker dat het er meer dan zeshonderd zijn. Een hele verzameling woorden, gedachten, ontmoetingen en kleine observaties. Omdat dit de 23e pronkenkronkel is die ik op deze website plaats, geef ik hem het volgnummer 623 – een mooie symbolische mijlpaal.
Deze keer bivakkeren we op een camping in ons eigen land, in het kleine dorpje Onnen. Nee, niet Ommen – Onnen! Een charmant plaatsje dat valt onder de gemeente Groningen. De omgeving is werkelijk prachtig: een waar paradijs voor wandelaars en fietsers. Al moeten we eerlijk bekennen dat we daar deze keer weinig aan toe zijn gekomen. De reden? Hooggeëerd bezoek in de vorm van onze kleindochter Mirte!
Samen met Mirte en onze trouwe viervoeter Bikkel maakten we een wandeling in het natuurgebied de Onneresch, dat direct aan de camping grenst. Terwijl Bikkel zijn neus in het gras stak en zijn eigen ontdekkingen deed, raapte Mirte enthousiast allerlei bijzondere stenen op. Met fonkelende ogen vertelde ze me: “Opa, ik ben een echte goeie stenen vindelaar!”
Vindelaar! Wat een prachtig zelfverzonnen woord. Niet zomaar een vinder, maar een vindelaar – iemand die met aandacht, liefde en oog voor schoonheid dingen weet te vinden. Ik neem het met liefde op in mijn persoonlijke woordenlijst.
En zo werd een regenachtige dag alsnog een kostbare herinnering. Tot de volgende, pronkenkronkel nr. 624!
Iedereen een hele mooie dag gewenst!
Ontdek meer van Pronkenkronkel
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.