Ik weet het nog als de dag van gisteren: 25 november 1991. In die tijd werkte ik bij Honeywell in Amsterdam-Zuidoost. Elke dag pakte ik de eerste trein van Schagen naar Amsterdam Centraal. Vanaf daar reisde ik verder met de metro, of – als de trein op tijd was – met de trein naar station Bijlmer. (De Johan Cruijff Arena bestond toen nog niet; die zou pas vijf jaar later worden gebouwd.) Vanaf station Bijlmer ging ik verder met de bus, die vlak voor het gebouw van Honeywell stopte. Dat was veruit de snelste route. Een andere optie was de metro tot Bullewijk en het laatste stuk lopen.
In die tijd lazen we in de trein nog een papieren krant. Een medereiziger tegenover mij had de krant open voor zich, waardoor ik het nieuws op de voorpagina kon meelezen: in België had extreemrechts de verkiezingen gewonnen, de Sovjet-Unie wankelde, er woedde een oorlog in Joegoslavië, voetbaluitslagen… van alles kwam voorbij.
Aangekomen op Amsterdam Centraal zag ik dezelfde krant liggen. Toen ik hem oppakte, keek ik verbaasd naar de voorpagina. Rechts bovenin stond een bericht dat ik zojuist nog niet had gezien. Onder een foto van Freddie Mercury las ik dat hij de dag ervoor was overleden. Geschokt las ik het korte artikel, waarin stond dat hij was gestorven aan de gevolgen van hiv. De zanger van Queen had kort daarvoor pas bekendgemaakt dat hij besmet was.
Met zijn dood verloor een van de beste bands van die tijd hun beeldbepalende frontman. Hij stond bekend om zijn extravagante podiumpersoonlijkheid, zijn explosieve optredens en – niet te vergeten – zijn uitzonderlijke stembereik van vier octaven. Een indrukwekkende erfenis. Lees gerust zijn korte biografie op Wikipedia.
Van welk nummer van Queen heb jij de mooiste herinnering?
Voor mij is dat Teo Torriatte (Let Us Cling Together) van het album A Day at the Races.
Ontdek meer van Pronkenkronkel
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.