Gisteren, 23 december, zat ik na lange tijd weer eens in de trein. Eindbestemming: ’s-Hertogenbosch. Samen met mijn kleindochter wilden we bij het Glazen Huis van Serious Request gaan kijken en een bijdrage doneren.
In de trein keek ik wat om me heen. Aan de andere kant van het gangpad zaten twee jonge dames. Ze waren met elkaar in gesprek… of toch niet? Eén van hen hield een mobiele telefoon voor haar gezicht en praatte daartegen. Ze sprak een taal die ik absoluut niet kon thuisbrengen en zeker niet verstond. Even later zag ik waar ze naar keek op haar telefoon: naar zichzelf, terwijl ze door haar stijle haar streek. Haar haar was voor de helft paars/grijs gekleurd, met een zwarte uitgroei.
Bij het volgende station stapten er weer nieuwe reizigers in. Eén van hen had een kleine hond bij zich. Het hondje, amper twee turven hoog, droeg een kersttrui. Dat leverde toch een glimlach op.
De trein denderde verder en al snel arriveerde ik op station Amsterdam Sloterdijk, waar ik had afgesproken met mijn kleindochter. Samen reisden we verder naar de hoofdstad van Noord-Brabant. Eenmaal aangekomen leek het wel carnaval: de Bosschenaren houden duidelijk van een feestje.
Bij het Glazen Huis was het gezellig druk. De wachtrij voor de brievenbus was meer dan een uur, dus besloten wij onze donatie via de bank over te maken. Daarna zijn we nog even naar de Sint-Jan gelopen om de grote kerststal te bewonderen.
Uiteindelijk keerden we weer met de trein terug naar Sloterdijk en Schagen. Het was een zeer mooie én nuttige dag.
Doneren voor Spieren voor Spieren kan nog steeds via de website van Serious Request:
https://seriousrequest.spierenvoorspieren.nl
Iedereen een hele fijne kerstdagen gewenst! 🎄✨
Ontdek meer van Pronkenkronkel
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.